رابطه خودشناسی با سلامتی

#خودشناسی/ بخش ۱۴۰ در باره ی ادراک کننده و ادراک شونده در خودشناسی/ بخش دوم در بخش اول ادراکات یافتنی و دانستنی را در حد و ظرف یک مقاله ی کوتاه توضیح دادم و در این بخش به ادامه ی آن می پردازم که موضوع بسیار مهمی در خودشناسی است. چرا در خودشناسی باید به ادراکات یافتنی مراجعه کرد؟ زیرا ادراکات یافتنی مصون از خطا هستند، در ادراکات یافتنی مشاهده کننده همان مشاهده شونده است و ادراکات بدون واسطه ی مفاهیم ذهنی صورت می گیرد و ما حقیقت خود را بدون واسطه ی مفاهیم

باطل است آن که مدعی گوید خفته را خفته کی کند بیدار این منی که می خواهد خداشناسی و یا خودشناسی کند، و یا مدعی شناخت است و می گوید که خودم را می شناسم، کدام من است؟ من حقیقی نشانه ها دارد و من جعلی که خودش را ذات ما جا زده نیز نشانه ها دارد. نمادهای انقطاع نشانه های من جعلی هستند. فردی به ما می گوید که من عمیقاً از اینکه همسرم به دیگران توجه کند ناراحت می شوم، این فرد واقعاً درست می گوید، اما نکته ی باریک تر از مو اینجاست که ایشان نفس خود را ذات خود تلقی می